Toen God nog in ons geloofde

“God, je moet begrijpen dat de tijden zijn veranderd en dat de mens een beest is dat zich vroeg of laat aan zijn omgeving aanpast om te kunnen overleven. Dit zijn de wetten van de door jou gecreëerde jungle. En je hoeft niet verdrietig of boos te zijn. Je moet gewoon meegaan met je tijd. Dat is alles.” Aldus de Duivel in een toespraak tot God.
In de verhalen en teksten van Massih Hutak staan jonge mensen centraal die hun weg in de wereld proberen te vinden en die daarbij en passant hun cultuur, hun gebruiken en hun identiteit proberen te herdefiniëren. Brutaal en met een scherp randje vormt Toen God nog in ons geloofde een nieuwe kijk op het leven en de wereld.
Massih Hutak (1992) is schrijver en artiest en afkomstig uit Amsterdam. Hij won de Noord Talent Award 2010 en is genomineerd voor de Grote Prijs van Nederland 2011. Eersteklas multitalent.

Recensie(s)
Verhalen en teksten van de Nederlands/Afghaanse schrijver en artiest Hutak [1992]. De onderwerpen komen uit de wereld van jonge mensen die hun identiteit aan het zoeken zijn. Alhoewel Hutak zichzelf niet als Afghaan geafficheerd wil zien maar als Amsterdammer, gaat het grootste gedeelte van zijn boek over Afghanen, hun geloof en hun gewoontes. Met scherpe pen en in snoeiharde bewoordingen is hij uiterst kritisch over zijn afkomst en zijn landgenoten. Zijn proza is cynisch en hard, en verweven met (politieke) gebeurtenissen anno 2011. Zoals de kopvoddentaks of de slachtpartij op een kinderdagverblijf. Rode draad in de teksten is een fictief verhaal over een jonge Afghaan in Nederland, die de absurditeit van zijn bestaan omzet in bruut geweld tegen zijn buurjongetje. Tussendoor krijgt hij berichten en commentaar van zijn ‘bijna vriendin’. Voor een jong, multicultureel publiek dat in staat is de ironie van Hutak juist in te schatten.