Skazaniec I Na pohybel całemu światu

Gdybyś dostał dożywocie, jak wyobrażałbyś sobie swoje cele życiowe? Czy Twoje życie nadal miało by jakikolwiek sens? W jaki sposób chciałbyś pokierować dalej własnym życiem? Czy w ogóle warto wtedy jeszcze żyć? Podobne dylematy miał Stanisław Żabikowski – główny bohater książki „Skazaniec”.

Skazany w latach dwudziestych XX wieku we Wronkach zderza się z brutalną więzienną rzeczywistością, do której aby nie zostać zniszczonym, musiał się w pełni dostosować do reszty osadzonych. Ropuch – bo tak wołali na niego współwięźniowie, szybko uczył się zasad życia w więziennym społeczeństwie. Stęskniony za matką oraz jego dawną miłością – Agnieszką, nie potrafi w więziennych murach o nich zapomnieć. Brak możliwości widywań oraz otrzymywania paczek i listów musiał jakość obejść. Do tego celu wykorzystywał współwięźnia o pseudonimie Hrabia. Dzięki niemu mógł w konspiracyjny sposób za kilka paczek papierosów (w więzieniu to była jedyna waluta którą się posługiwano) przekazywać informacje, które miały trafiać do jego matki.

Aby zdobywać cenne paczki papierosów, Ropuch próbował wykorzystywać wszelkie możliwe sposoby, nawet te najbardziej ryzykowne. To powodowało, że pakował się w tarapaty, które powodowały jeszcze większe cierpienie.

Chcąc przetrwać w tej beznadziejnej dożywotniej sytuacji, próbował podejmować się zajęć, które mu pozwolą choć na chwilę zapomnieć o tych szarych murach. Podejmując pracę w więziennej stolarni, jego życie nabiera większego sensu. Tutaj właśnie uzyskuje większą przychylność naczelnika więzienia. Tutaj także zaczyna podejmować pierwszej nauki czytania od swojego przyjaciela. Tu również jest ukryty pewien przedmiot, który trzymał w ścisłej tajemnicy. Czym jest ten tajemniczy przedmiot i do jakich celów zostanie użyty? Jak dalej potoczy się jego reszta życia w ciasnym więzieniu, oraz czy jego motywacja do życia i ambicje nigdy w nim nie zagasną?

„Skazaniec” to historia o człowieku, w którego rolę żaden czytelnik nie chciał by się w rzeczywistości wcielić. Jednak podczas czytania odnosi się wrażenie, jak by czytelnik pełnił rolę bohatera i każdą sytuację bohatera przeżywał jak własną.